Nakaz opuszczenia domu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonym

Sygn. akt. VIII Kz /19

P O S T A N O W I E N I E Dnia 24 lipca 2019 r.Sąd Okręgowy w Białymstoku VIII Wydział Karny Odwoławczy w składzie: Przewodniczący: Sędzia SO D Protokolant: T przy udziale Prokuratora B po rozpoznaniu w dniu 24 lipca 2019 roku sprawy Łukasza S podejrzanego o czyn z art. 207 § 1 k.k. zażalenia obrońcy podejrzanego na postanowienie Sądu Rejonowego w Bielsku Podlaskim z dnia 4 lipca 2019 roku (sygn. akt VII Kp 115/19) w przedmiocie przedłużenia stosowania środka zapobiegawczego w postaci nakazu opuszczenia mieszkania na podstawie art. 437 § 1 k.p.k.

p o s t a n a w i a:zaskarżone postanowienie utrzymać w mocy.

Uzasadnienie Sąd Rejonowy w Bielsku Podlaskim zaskarżonym postanowieniem z dnia 04 lipca 2019 roku przedłużył na okres dalszych 3 ( trzech ) miesięcy stosowanie wobec podejrzanego Marka S środka zapobiegawczego w postaci nakazu opuszczenia mieszkania zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonym Damianem S tj. do dnia 15.10.2019 roku.

Powyższe postanowienie w całości na korzyść podejrzanego zaskarżył jego obrońca zarzucając mu: 1. Naruszenie przepisów prawa procesowego, co miało wpływ na treść postanowienia, w zakresie w jakim Sąd nie przesłuchał podejrzanego przed zastosowaniem dalszego środka – co pozostaje w sprzeczności z art. 249 § 3 k.p.k., w zw. z art. 275a § 1 i 3 k.p.k., i w konsekwencji uniemożliwiło zaprezentowanie podejrzanemu swojego stanowiska, w tym co do samych zarzutów, jak również tych dotyczących jego sytuacji w jakiej się znalazł po nakazie opuszczenia mu domu który – de facto jest jego własnością. 2. Naruszenie art. 98 § 1 k.p.k., co wyrażało się sporządzeniem uzasadnienia postanowienia w sposób lakoniczny i zdawkowy ograniczający się właściwie do potwierdzenia wniosku i tez rzecznika oskarżenia, bez przeprowadzenia własnej argumentacji dotyczącej okoliczności sprawy – co w konsekwencji znacznie utrudnia przeprowadzenie kontroli instancyjnej takiego postanowienia, a w zestawieniu z okolicznością, iż nie doszło do przesłuchania pokrzywdzonego i brak jest stanowiska obrony – czyni tą kontrolę wręcz niemożliwą. 3. Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę skarżonego orzeczenia, wyrażający się przyjęciem, że aktualne pozostają przesłanki które legły u podstaw uprzednio stosowanego środka zapobiegawczego – w sytuacji odgórnego i jednostronnego zaakceptowania stanowiska prokuratora, bez wysłuchania podejrzanego, oraz bez wzięcia pod uwagę, że podejrzany siłą rzeczy pomimo orzeczonego środka: z- regularnie korzysta ze swojego domu, bowiem przetrzymuje żywność w lodówce, bierze kąpiel w łazience oraz korzysta z toalety, korzysta z kuchni celem przygotowania posiłku. Powyższe wynika z faktu, że podejrzany przeprowadził się do budynku gospodarczego w obrębie siedliska, zaś z uwagi na brak mediów w ww. budynku – nie ma innej możliwości jak korzystania z własnego domu, w innym bowiem przypadku musiałby w sposób upokarzający myć się w pojemnikach na wodę opadową, załatwiać swoje potrzeby fizjologiczne poza toaletą i spożywać posiłki zimne i nie przetrzymywane w odpowiednich warunkach. W świetle okoliczności, iż podejrzany był w sprawie tymczasowo aresztowany, następnie prokuratura miała 3 miesiące na zakończenie postępowania – istnieją przesłanki za przyjęciem, że nie ma obaw o gwarancje pokrzywdzonego, a stosowanie środka pozbawiającego właściciela – władztwa i prawa do korzystania z nieruchomości jest nieproporcjonalne i niecelowe.

Mając powyższe na uwadze wniósł o uchylenie skarżonego postanowienia, przy ewentualnym zastosowaniu innego środka zapobiegawczego – o charakterze wolnościowym.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Dokonując kontroli odwoławczej zaskarżonego postanowienia Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw do podważenia stanowiska Sądu I instancji, że przesłanki dalszego stosowania wobec podejrzanego środka zapobiegawczego (wbrew zapewnieniom obrońcy o braku takiej konieczności ) pozostają aktualne. W pierwszej kolejności rację należy przyznać Sądowi Rejonowemu, że materiał dowodowy zgromadzony w sprawie, daje wysokie prawdopodobieństwo popełnienia przez podejrzanego zarzuconego mu czynu (art. 249 § 1 k.p.k.). Nadto podzielić należy stanowisko Sądu I instancji, że ze strony podejrzanego w dalszym ciągu pozostają aktualne przesłanki, które legły u podstaw zastosowania tego środka a więc m.in. istniejąca obawa, iż może on popełnić przestępstwo z użyciem przemocy na szkodę swego niepełnosprawnego syna. Sam fakt pozostawania pokrzywdzonego pod opieką siostry nie świadczy o braku konieczności stosowania tego środka. Pokrzywdzony w każdej chwili może przebywać w miejscu zamieszkania i ma prawo nie stykać się w nim z podejrzanym.

Natomiast fakt, iż jest to uciążliwe dla oskarżonego nie może również spowodować innego rozstrzygnięcia Sądu. To przede wszystek pokrzywdzony jako osoba nieporadna i chora musi mieć zapewnioną ochronę i bezpieczeństwo przed agresywnym zachowaniem ojca.

Wbrew stanowisku obrońcy Sąd Rejonowy nie naruszył przepisów art. 249 § 3 k.p.k. gdyż przesłuchanie pokrzywdzonego jest obligatoryjne przed zastosowaniem takiego środka.

Z tych względów orzeczono jak w sentencji.