Przywłaszczenie powierzonego mienia

Sygn. akt XV K /16


WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 07.06.2016 roku

Sąd Rejonowy w Białymstoku XV Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: A
Protokolant: M

przy udziale Prokuratora Ł
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 07.06.2016 r.
sprawy K s. C i T z domu J
ur. 02.08.1986 r. w S
oskarżonego o to, że:
w dniu 06.09.2015 r. w Białymstoku dokonał przywłaszczenia powierzonej do użytkowania piły marki Aligator Dewolt DW 394 o wartości 1.416 zł, którą to w dniu 03.09.2015 r. wypożyczył na podstawie umowy najmu z W s.c. przy ul. P 1 w Białymstoku i mimo wezwań zwrotu do dnia 06.11.2015 r. nie zwrócił ww. piły na szkodę właścicieli wypożyczalni M oraz A,
tj. o czyn z art. 284 § 2 kk

I. Oskarżonego K P uznaje za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu i za to na podstawie art. 284 § 2 kk w zw. z art. 37a kk skazuje go na karę 100 (stu) stawek dziennych grzywny ustalając stawkę dzienną na kwotę 20 (dwudziestu) złotych.
II. Na podstawie art. 46 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego K P obowiązek naprawienia szkody w części poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego W s.c. przy ul. P 1 w Białymstoku kwoty 180 (stu osiemdziesięciu) złotych;
III. Zasądza od oskarżonego K P solidarnie na rzecz M oraz A kwotę 1230 (jeden tysiąc dwieście trzydzieści) zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.
IV. Zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 200 złotych tytułem opłaty i obciąża go pozostałymi kosztami sądowymi w kwocie 100 złotych.


UZASADNIENIE

W związku ze złożeniem wniosku o uzasadnienie tylko co do rozstrzygnięcia
o naprawieniu szkody oraz wniosku rzecznika oskarżenia o orzeczenie nawiązki, Sąd stosując się do możliwości określonej w art. 423 § 1a kpk ograniczył zakres uzasadnienia tylko do tej części wyroku.

Mając na uwadze całokształt zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd uznał K P za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu. W świetle analizy materiału dowodowego okoliczności popełnienia przez oskarżonego występku nie budzą najmniejszych wątpliwości, zaś wina w zakresie czynu została mu w pełni udowodniona. Poza tym, oskarżony przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu oraz złożył wyjaśnienia, w których opisał okoliczności jego popełnienia (k. 22). Wyraził także chęć dobrowolnego poddania się karze (k. 24).

Nie podlega zatem kwestii, iż w dniu 6.09.2015r. w Białymstoku K P dokonał przywłaszczenia powierzonej do użytkowania piły marki Aligator Dewolt DW 394 o wartości 1.416 złotych, którą to w dniu 3.09.2015r. wypożyczył na podstawie umowy najmu z W przy ul. P 1 w Białymstoku i mimo wezwań zwrotu do dnia 06.11.2015r. nie zwrócił ww. piły na szkodę właścicieli wypożyczalni M oraz A, tj. dopuścił się czynu z art. 284 § 2 kk. Za popełnienie przypisanego mu czynu na podstawie art. 284 § 2 kk w zw. z art. 37a kk Sąd skazał go na karę 100 (stu) stawek dziennych grzywny ustalając stawkę dzienną na kwotę 20 (dwudziestu) złotych.

Zgodnie z treścią art. 46 § 1 kk w razie skazania sąd może orzec, a na wniosek pokrzywdzonego lub innej osoby uprawnionej orzeka, stosując przepisy prawa cywilnego, obowiązek naprawienia w całości albo w części, wyrządzonej przestępstwem szkody lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Pełnomocnik oskarżycieli posiłkowych wystąpił z wnioskiem o zasądzenie częściowego naprawienia szkody w kwocie 4000 złotych.

Zdaniem Sądu istotnym z punktu widzenia sprawiedliwości naprawczej jest to, aby oskarżony zadośćuczynił pokrzywdzonym wspólnikom Wc., którzy doznali szkody w wyniku działania oskarżonego. Stąd stosując regulację art. 46 § 1 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci obowiązku naprawienia szkody w części zasądzając od oskarżonego solidarnie na rzecz M i A – wspólników W . przy ul. P 1 w Białymstoku – kwotę 180 (stu osiemdziesięciu) złotych.

Sąd przyjął za zasadne orzeczenie obowiązku naprawienia szkody w części w ww. kwocie przyjmując, iż ma ona formalną podstawę w treści umowy najmu zawartej pomiędzy oskarżonym a W. (k. 7). Z § 2 przedmiotowej umowy wynika, że stawka czynszu za najem wynosi 90 złotych/dobę. Stawka ta nie była kwestionowana, wskazywał na nią również przed Sądem świadek M (k. 76v.). Z kolei § 3 umowy stanowi, iż po upływie terminu oznaczonego w niniejszej umowie dalsze użytkowanie sprzętu przez najemcę jest możliwe wyłącznie za zgodą Wypożyczalni po opłaceniu dotychczasowych zobowiązań pieniężnych związanych z najmem i po wniesieniu następnych opłat. W przypadku zaś uchybienia powyższej procedury (jak miało miejsce w realiach niniejszej sprawy) wynajmującemu będzie naliczana odpłatność w wysokości 100% stawki najmu tytułem bezumownego korzystania z rzeczy. Z treści umowy jednoznacznie wynika, iż została zawarta w dniu 3.09.2015r. na okres do dnia 5.09.2015r. Stąd Sąd przyjął za zasadne orzeczenie obowiązku naprawienia szkody w kwocie 180 (stu osiemdziesięciu) złotych odpowiadającej dwóm dobom nieopłaconym przez oskarżonego, na które została zawarta umowa. Natomiast pozostała należność wynikająca z § 3 umowy ma charakter ustalonej należności za bezumowne korzystanie z rzeczy, może być łatwo uzyskana na drodze postępowania cywilnego i w związku z tym nie wymaga orzekania w trybie art. 46 kk.

Ponadto należy podkreślić, iż oskarżyciele posiłkowi w żaden sposób nie wykazali okoliczności, iż w okresie późniejszym piła przywłaszczona przez oskarżonego byłaby wypożyczona. Stąd w ocenie Sądu kwota 4000 złotych, o którą wnioskował pełnomocnik oskarżycieli posiłkowych nie znalazła odzwierciedlenia w materiale dowodowym zgromadzonym w aktach niniejszej sprawy.

Wypada też zaznaczyć, iż jak wynika z zeznań M, pokrzywdzeni utrzymywali, że piła marki Aligator Dewolt DW 394 została uszkodzona na kwotę 100 złotych (k. 25 v. zbiór „C”), zaś zeznając na rozprawie świadek dodał do tego kwotę 400 złotych za zużyty brzeszczot (k. 75v.-76) , jednakże twierdzenia pokrzywdzonego w tym zakresie również nie zostały w żaden sposób udokumentowane.

Należy zaznaczyć, że rozstrzygnięcie w tym zakresie nie stoi na przeszkodzie dochodzeniu niezaspokojonej części roszczenia na drodze postępowania cywilnego. W przypadku zatem należytego wykazania powstałych wskutek działania oskarżonego uszkodzeń piły, możliwe będzie precyzyjne określenie wysokości szkody wyrządzonej przez oskarżonego.

Odnosząc się do wnioskowanego przez prokuratora orzeczenia wobec oskarżonego nawiązki na rzecz pokrzywdzonych (k. 77), trzeba zauważyć, że wynika ono z prezentowanego przez oskarżyciela publicznego stanowiska w sprawie. W myśl art. 46 kk § 2 kk jeżeli orzeczenie obowiązku określonego w § 1 jest znacznie utrudnione Sąd może orzec zamiast tego obowiązku nawiązkę wysokości do 200.000 złotych na rzecz pokrzywdzonego. W świetle jednak zaprezentowanej powyżej argumentacji, zdaniem Sądu w niniejszej sprawie nie występuje sytuacja, w której ustalenie wysokości szkody byłoby znacznie utrudnione. Jak wskazano, zdaniem Sądu prostszą drogą dla dochodzenia roszczeń pokrzywdzonych będzie sformułowanie żądania w oparciu o treść umowy zawartej pomiędzy stronami (k. 7) na drodze postępowania cywilnego.

Na marginesie godzi się zaznaczyć, że w punkcie II. części orzekającej wyroku wydanego w sprawie zaistniała oczywista omyłka pisarska, którą należało sprostować, co uczyniono postanowieniem z dnia 13.06.2016r. W wyroku z dnia 7.06.2016r. określono bowiem niepełną nazwę pokrzywdzonego, na rzecz którego zasądzono częściowe naprawienie szkody, co wymagało konwalidowania celem możliwości wydania prawidłowego tytułu wykonawczego.

Podsumowując, w ocenie Sądu sankcja karna orzeczona w niniejszej sprawie wypełni swe cele zapobiegawcze i wychowawcze nie tylko co do oskarżonego, ale też odegra też istotna rolę z punktu widzenia kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, umacniając przekonanie, że zaatakowane przestępstwem dobro prawne, jakim jest mienie, rzeczywiście jest chronione. Ponadto uświadomi ona oskarżonemu nieopłacalność popełniania jakichkolwiek przestępstw w przyszłości.

O kosztach Sąd rozstrzygnął w oparciu o zasadę, zgodnie z którą oskarżony winien ponieść ciężar finansowy postępowania w przypadku jego skazania, wyrażoną w art. 627 kpk. Sąd zasądził od oskarżonego K P solidarnie na rzecz M oraz A 1230 (jednego tysiąca dwustu trzydziestu) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego. O jej zasądzenie wnosił na rozprawie pełnomocnik oskarżycieli posiłkowych (k. 77), którzy przed Sądem potwierdzili zapłatę ww. kwoty (k. 76v.).

O wysokości opłaty Sąd orzekł na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jedn. Dz. U. z dn. 08.08.1983r. nr 49, poz. 223, z późn. zm.), o pozostałych kosztach procesu w oparciu o art. 627 kpk w zw. z § 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18.06.2003r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym (Dz. U. z 2003 r. nr 108 poz. 1026). W ocenie Sądu uwzględniając sytuację finansową i rodzinną K P, oskarżony jest w stanie uiścić pozostałe koszty postępowania w kwocie 100 (stu) złotych.